کاخ سلطنتی رامسر یکی از نفیس‌ترین آثار دوران پهلوی در شمال ایران است. این کاخ به دستور رضا شاه پهلوی در سال ۱۳۱۶ به بهره برداری رسید و تا انقلاب سال ۱۳۵۷ به عنوان اقامتگاه خانواده پادشاهی استفاده می‌شد. ساختمان کاخ در میان باغی به مساحت ۶۰۰۰۰ متر قرار دارد که اولین نهال‌های مرکبات اصلاح شده و گیاهان تزیینی نایاب در این باغ کاشته شده‌است و یکی از جالب‌ترین و متنوع‌ترین باغ‌های ایران است. معماری این کاخ با زیر بنای حدود ششصد متر اثر مهندس هوانس غریبیان با نظارت معماران ایرانی و آلمانی آن روزگار است. بنای کاخ از سنگ مرمر سفید رگه در با ایوانی دارای ۴ ستون حجاری شده از سنگ مرمر یکپارچه‌است و در دو سوی پلکان پشت کاخ، دو مجسمه مرمرین ببر قرار گرفته‌است. در ابتدای بنا یک تالار مرکزی قرار دارد که دربهای اتاق‌های جانبی به آن باز می‌شود. پس از انقلاب، این کاخ تحت مالکیت بنیاد مستضعفان قرار گرفته و با عنوان تماشاگه خزر به صورت موزه برای عموم قابل بازدید است. آثار به نمایش در آمده در این موزه شامل مبلمان، شمعدان‌ها و بوفه‌های آنتیک، مجسمه‌های برنزی و مرمرین نفیس و تابلوهایی از هنرمندان مشهور جهان است.

باغ تاريخي رامسر و ساختمان هاي آن در شمار آثار ملي ايران به ثبت رسيده و تحت حمايت سازمان ميراث فرهنگي كشور قرار گرفته است. اين باغ  از باغ هاي سنتي و زيباي استان مازندران به شمار مي رود . بناي اين باغ، ساختمان زيبايي است با مشخصه هاي معماري پهلوي اول كه در يك طبقه به شكل مستطيل  ساخته شده است. اين بنا داراي هال مركزي، اتاق ها و ايوان گچبري شده است كه ايوان آن با چند ستون سنگي به شيوه دوره معماري "دوريك " و به هم پيوسته است ، گچبري هاي سقف ايوان آن با طرح هايي چون نقش ترنج ، رديفي از حيوانات و عناصر ديگر هنري تزئين يافته است. از شاخص هاي معماري عصر پهلوي اول، سنگ هاي مرمر و تزئينات وابسته به آن ، گچبري ها ، آيينه كاري صحن اصلي و ايوان مي باشد كه در بناي مذكور كاملاً رعايت شده است. اگرچه بعضي از عناصر معماري سنتي ايران در بناهاي دوره پهلوي اول به كار رفته است، ولي كاربرد الگوهاي معماري غربي در بناهاي اين دوره نيز مشهود است كه دربناي تاريخي باغ رامسرآثار آن به چشم مي خورد.