شاید هم باور مردم محلی درست باشد که ' این گورها متعلق به جن هاست. آنها مردگان خود را در حصار این سنگ ها دفن کرده اند، شب که می رسد، جنها بر سر گور از دست رفتگان خود حاضر می شوند و به مویه و مرثیه سرایی مشغول می گردند. هر کس که شبانگاه گذرش بر این گورستان بیفتد، مورد نفرین جن ها قرار می گیرد و با عذابی سخت بعد از چند روز می میرد.'

قبرستانی خاموش و مرموز در جنوب شرقی ترین نقطه ایران، استان سیستان و بلوچستان، شهر چابهار، روستای تیس. روستایی باستانی با قدمتی حداقل 2300 ساله که در آن اعتقادات و باورهای مردم بلوچ با راز آمیزی و سکوت ژرفناک طبیعت آن و آثار باستانی بر جای مانده پیوند خورده است و گورستان جن که بلوچ ها به آن " جن سنط " می گویند یکی از این رازهاست. قبرها در کنار هم بر روی سطحی صخره ای حفر شده اند. حفر این گورها بر سطح سنگی حیرت و پرسش بازدیدکنندگان را بر می انگیزد . چه کسانی این گورهارا حفر کرده اند؟ چرا سطح سنگی را برای حفر انتخاب کرده اند؟ این گورها با چه وسیله ای حفر شده است؟ در پاسخ به این پرسش ها مانند این گورستان جز سکوت و خاموشی چیزی نمی شنویم. شاید به دلیل حفظ مردگان و در گذشتگان از گزند جانوران و خورندگان زیر زمینی اجساد، رنج کندن سنگ را بر خود هموار می کردند و گورها را اینچنین می ساختند. شاید برای احترام به مردگان بوده و شاید هم باور مردم محلی درست باشد که " این گورها متعلق به جن هاست. آنها مردگان خود را در حصار این سنگ ها دفن کرده اند، شب که می رسد، جنها بر سر گور از دست رفتگان خود حاضر می شوند و به مویه و مرثیه سرایی مشغول می گردند. هر کس که شبانگاه گذرش بر این گورستان بیفتد، مورد نفرین جن ها قرار می گیرد و با عذابی سخت بعد از چند روز می میرد."

بشر امروزی با وسایل ابتدایی به دشواری توانایی حفر این گورها را بر روی سطح سخت سنگی دارد. شاید به همین دلیل است که مردم محلی حفر این گورها را به نیرویی مافوق بشر نسبت می دهند.این گورستان بر تپه ای کم ارتفاع مشرف بر روستای تیس و در پای کوه پیل بند قرار گرفته است. در کنار این گورستان که به قبرستان شماره یک تیس مشهور است، قبرستان امروزی مردم روستا قرار دارد. اما گورهای این گورستان بر سطح خاکی نرم حفر می شوند. مردم روستا اگرچه درگذشتگان خود را در این گورستان به خاک می سپارند اما مراقبند که شب گذرشان به گورستان جن ها نیفتد!

این موتور جست‌وجوگر در صفحه اصلی خود تصویری از این دانشمند به همراه یک کره‌ی جغرافیایی و یک ذره‌بین قدیمی را طراحی کرده بود.

به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران ، موتور جست‌وجوگر گوگل روز گذشته (دوشنبه)، لوگوی نسخه‌ عرب‌زبان خود را به گرامیداشت دانشمند مشهور ایرانی اختصاص داد.

 گوگل که طی یک سال اخیر سیاست‌های جانبدارانه‌ای از جمله حذف عنوان خلیج‌فارس در گوگل‌مپ را علیه ایران اتخاذ کرده، دیروز در صفحه عربی خود سالروز تولد «خواجه نصیرالدین طوسی»، دانشمند مشهور ایرانی قرن ششم را گرامی داشت.

 این موتور جست‌وجوگر در صفحه اصلی خود تصویری از این دانشمند به همراه یک کره‌ی جغرافیایی و یک ذره‌بین قدیمی را طراحی کرده بود.

«خواجه نصیرالدین طوسی» در علوم نجوم، زیست‌شناسی، شیمی، فیزیک، ریاضیات و پزشکی صاحب‌نام بوده است. «ابن خلدون»، دانشمند و تاریخ‌نگار مشهور اسلامی وی را یکی از بزرگترین دانشمندان ایرانی توصیف کرده است.

وی یکی از سرشناس‌ترین و بانفوذترین شخصیت‌های تاریخ جریان‌های فکری اسلامی‌ بود. علوم دینی و عقلی را زیر نظر پدرش و منطق و حکمت طبیعی را نزد دایی‌اش آموخت. تحصیلاتش را در نیشابور به اتمام رساند و در آنجا به عنوان دانشمندی برجسته شهرت یافت.

وی در زمان حمله مغول به ایران به کارهای علمی خویش مشغول شد و در همین زمان «اخلاق ناصری» را نوشت. پس از مدتی به نزد اسماعیلیان در دژ الموت نقل مکان کرد.

نصیرالدین توسی در مراغه رصدخانه‌ای ساخت و کتابخانه‌ای راه‌اندازی کرد که حدود 40 هزار جلد کتاب در آن بوده‌ است. او با پرورش شاگردانی چون «قطب‌الدین شیرازی» و گردآوری دانشمندان ایرانی، عامل انتقال تمدن و دانش‌های ایران پیش از مغول به آیندگان شد.

وی یکی از توسعه‌دهندگان علم مثلثات است بود که در قرن 16 میلادی کتاب‌های مثلثات او به زبان فرانسه ترجمه شد.

خواجه نصیرالدین طوسی متولد 11 جمادی‌الاول 597 قمری در شهر توس بود که در 18 ذی‌الحجه سال 672 هجری درگذشت و در کاظمین به خاک سپرده شد.

تا به حال چند بار پیش آمده که بخواهید خودتان از خودتان عکس بگیرید؟ و اصلا برای چه؟ ولی کسی هست که بیش از ۱۲ سال هر روز از چهره خود عکس گرفته تا این تصویر مبهم را پدید بیاورد.

«نواح کالینا» ۱۲ سال و پنج ماه هر روز از صورت خود در یک زاویه عکس انداخته و مجموعا بیش از ۴۵۰۰ عکس از بیش از یک دهه عکاسی از صورت خود دارد.

او با استفاده از یک نرم افزار این عکس ها را روی هم قرار داده تا عکسی از میانگین چهره خود در طول این ۱۲ سال پیدا کند و نتیجه آن چیزی است که در عکس بالا می بینید.